در سال ۲۰۰۸ برخی از تحلیل‌ها نشان می‌داد که کهکشان راه شیری دو بازو از چهار بازوی مارپیچیِ خود را از دست داده است. اما ممکن است کهکشان راه شیری این بازوهای از دست داده‌ی خود را برگردانده باشد.

داده‌هایی که از تلسکوپ رادیویی در دهه‌ی ۱۹۵۰ بدست آمده بود ابتدا پیشنهاد می‌داد که کهکشان راه شیری چهار بازو دارد. اما آن‌طور که مشاهدات تلسکوپ فضایی اسپیتزرِ (Spitzer) سازمان ناسا در سال ۲۰۰۸ نشان می‌داد٬ تعداد بازوهای اصلیِ این کهکشان به عدد دو تنزل یافته بود. این تلسکوپ اسپیتزرِ٬ ستاره‌های خنک‌تر٬ با عمر طولانی‌تر و با جرم کمتری همچون خورشید ما را نظاره‌گر بوده که می‌توانند به سمت مرکز کهکشان کشیده شوند.

با نقشه‌برداری توزیع ستاره‌های پرجرم (به رنگ قرمز) در کهکشان راه شیری٬ ستاره‌شناسان گواهی بر این مطلب یافته‌اند که بر چهار بازویی بودن کهکشان راه شیری به جای دو بازویی بودن آن تاکید مجددی داشته باشند. موقعیت منظومه‌ی شمسی در دایره‌ای به رنگ مشکی نشان داده شده است.

اما به تازه‌گی بررسی‌هایی بر روی ستاره‌های پرجرم در سراسر راه شیری انجام یافته است. به نظر می‌رسد نتایج چنین بررسی‌هایی تاکید مجددی بر مشاهداتی داشته باشد که چندین دهه قدمت دارند (و نشان از آن می‌داد که کهکشان راه شیری چهار بازوی اصلی دارد). پژوهش‌گران در ۱۱ام ماه ژانویه در یادداشت های ماهانه انجمن نجوم سلطنتی گزارشی را ارائه داده‌اند که بر اساس آن: ستاره‌های پرجرم که در بازه‌ی کوتاهتری از زمان مورد مطالعه قرار گرفته‌اند٬ از آن جایی‌که ابتداعاً شروع به گسترش و ظاهر شدن توزیعی در طول چهار بازوی مجزا می‌کنند٬ خیلی زیاد دور نمی‌شوند. 

همان‌طور که نویسندگان این گزارش بیان کرده‌اند٬ اختلاف در موقعیت ستاره‌های با جرم بالا در مقابل ستاره‌های با جرم پایین را می‌توان توضیحی بر تصویر ناسازگار ساختار بازوهای مارپیچیِ کهکشان راه شیری دانست.

منبع:  Milky Way may indeed have four spiral arms