ما از همه طرف تحت بمباران نوترینوها هستیم، از جمله از داخل گوشته‌ی زمین، جایی که واپاشی عناصر رادیواکتیو ازجمله اورانیوم و توریوم تولید نوترینو می‌کند. اکنون آزمایش Borexino،‌ واقع در آزمایشگاه ملی Gran Sasso در ایتالیا،‌ ۵۳ ژئونوترینو را بررسی کرده است،‌بیش از دو برابر تعداد نوترینوها در پروژه‌های پیشین (به 7 August 2015 Focus مراجعه کنید). نتایج جدید با نشان‌دادن این‌که تقریباً نیمی از ذرات آشکارسازی‌شده از گوشته‌ی زمین سرچشمه می‌گیرند و بقیه آنها از پوسته‌ی زمین می‌آیند، منشأ شار ژئونوترینوهای مشاهده‌شده را با دقت بهتری نشان می‌دهد.

آزمایش Borexino شامل یک کره ۱۸متری است که حاوی ۲۸۰ تُن ماده جرقه‌زننده‌ی مایع است و با آشکارسازهای نوری احاطه شده‌است. در موارد نادر نوترینوهای ورودی می‌توانند با هسته‌های موجود در جرقه‌زن برهم‌کنش داشته باشند و یک سیگنال نوری قابل آشکارسازی تولید کنند. این آشکارساز که در اصل برای مطالعه‌ی نوترینوهای خورشیدی ساخته شده بود، اکنون به‌عنوان رصدخانه‌ی ژئونوترینو هم فعالیت می‌کند. نتایج پیشین تأیید می‌کند که سیاره‌ی ما در هر ثانیه حدود ۱۰۲۵ ژئونوترینو تابش می‌کند (تقریبا یک‌تریلیونیوم نوترینوهای خروجی از خورشید).

مجموعه آزمایش Borexino، برای پژوهش جدید خود در زمینه‌ی ژئونوترینو، داده‌های مربوط به سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۹ را تجزیه‌وتحلیل کرده و از تکنیک‌های پیشرفته‌ای برای تشخیص رخداد نوترینو از سیگنال‌های پس‌زمینه که ناشی از دیگر ذرات، مانند میون، است بهره برده است. آنها تعداد نوترینوهای پس‌زمینه را که از راکتورهای هسته‌ای می‌آیند نیز تخمین زدند. گروه بااستفاده‌از نتایج شمارش ژئونوترینوها انرژی موردانتظار از واپاشی‌های رادیواکتیویته‌ای که ذراتی را تولید می‌کند که بیش از نیمی از کل انرژی خروجی زمین را تشکیل می‌دهند (GW ۴۷۰۰۰) محاسبه کردند. این میزان گرمای تخمینی به‌نفع مدل‌های زمین‌شناسی‌ای است که، نسبت به دیگر مدل‌ها، غلظت بالای عناصر رادیواکتیویته در گوشته‌ی زمین را پیش‌بینی می‌کند.

نویسنده: Michael Schirber، ویراستار فیزیک از لیون در فرانسه.