گمان می‌رود که ماده‌ی تاریک درون فضای میان‌ستاره‌ای پیرامون ما، با تندی بالایی در حرکت باشد؛ امید می‌رود در پژوهش‌های ماده‌ی تاریک، آثار ایجاد شده آشکار شوند.

پیش‌بینی می‌شود که شارش شدیدی از ماده‌ی تاریک در محدوده‌ی ما در کهکشان وجود داشته باشند. به تازگی حرکت هم‌سوی ستاره‌‌های همسایه، توجه بسیاری جلب کرده‌است. این جریان با نام S1 شناخته می‌شود و تصور می‌شود از بقایای یک کهکشان کوتوله‌‌ ای که میلیاردها سال پیش از این توسط کهکشان راه شیری بلعیده شده‌است، باشد. گمانه‌زنی‌ها پیرامون وجود بادهایی از ماده‌ی تاریک بنا بر این مشاهده‌ شکل گرفتند. به گفته‌ی نویسنده‌ی این مقاله، ماده‌ی تاریک این کهکشان قدیمی می‌توانند همچنان با سرعتی در حدود ۵۰۰ کیلومتر بر ساعت در حال گذر از کنار ما باشند. چنین «گردباد ماده‌ی تاریک»ی آثار قابل آشکارسازی‌ای در داده‌های پژوهش‌های ماده‌ی تاریک خواهد داشت.

ماهواره‌ی گایا (Gaia)، سال گذشته، در یک مطالعه‌ی میلیارد-ستاره‌ای، جریان S1 را شناسایی کرد. در حقیقت، S1، نخستین جریان ستاره‌ای نیست و ستاره‌شناس‌ها پیش از این ۳۰ جمعیت در حال حرکت را شناسایی کرده‌اند. چنین به نظر می‌رسد که هر کدام از این جریان‌ها باقی‌مانده‌های برخورد یک کهکشان کوچک با کهکشان راه شیری هستند.

در حقیقت، S1 به سبب برخورد مسیرش با خط حرکت خورشید، توجه بسیاری را جلب کرده است. سیاران اهار (Ciaran O'Hare) از دانشگاه زاراگوزا (Zaragoza)، در اسپانیا، و همکاران‌ش، تاثیر S1 بر ماده‌ی تاریک موجود در منطقه را محاسبه نموده‌اند. این گروه، مدل‌های متنوعی برای چگالی و توزیع ماده‌ی تاریک روان‌شده از کهکشان مولد S1 در نظر گرفته‌اند. آن‌ها در پژوهش‌های ماده‌ی تاریک خود، آثار ممکن برای این توده‌های سریع را پیش‌بینی نموده‌اند. حتی اگر آشکارسازهایی که این روزها ذرات سنگین با برهم‌کنش اندک (WIMPها) –یک شکل شناخته‌شده از ماده‌ی تاریک- نتوانند آثار S1 را ببینند، نسل آینده‌ی آشکارسازها خواهند توانست. اگر به راستی طوفان S1 به ساحل ما بکوبد، آشکارسازهای آکسیونی –به سبب وجود برآمدگی پهن قله‌ی باریک اضافه در طیف ماده‌ی تاریک آکسیونی- اقبال بالاتری دارند.