نوسان‌های بلاخ زمانی رخ می‌دهند که ذرات متحرک درون یک پتانسیل متناوب تحت اثر یک نیروی ثابت هستند. در حالی که این نیرو ذرات را در یک جهت سوق می‌دهد، اثرات تداخلی بدلیل تفرق از پتانسیل، منجر به حرکت‌های نوسانی می‌شود. این رفتار اول بار برای الکترون‌ها درون یک کریستال پیش بینی شد، ولی نکته اینجاست که پراکندگی‌های پی در پی الکترون‌ها در کریستال مانع نوسان آنها می‌شود. در یک شبکه اپتیکی، پراکندگی کمینه است و نیرو و پتانسیل را می‌توان چنان تنظیم کرد تا نوسانها بیشینه شوند. David Weld از دانشگاه کالیفرنیا سانتاباربارا و همکارانش از این خاصیت تنظیم شوندگی استفاده کردند تا به مشاهده نوسان‌های بلاخ در فضای حقیقی برسند، همانطور که حضور نوسان‌ها قبلا در فضای تکانه گزارش شده بود. این تیم یک چگالیده بوز-اینشتین از اتم‌های لیتیم را در یک شبکه اپتیکی با تناوب 0.5 میکرون آماده سازی کردند. با تصویر برداری از موقعیت اتم‌ها در زمان‌های مختلف، آنها نوسان‌هایی با دامنه 100 میکرون را گزارش کردند که با پیش بینی‌های‌شان همخوانی داشت. از این داده‌ها، محققان ساختار نواری شبکه را بدست آوردند. در نهایت می‌توان به این نتیجه رسید که نوسان‌های بلاخ ابزار خوبی در بدست آوردن ساختار نواری ساختارهای پیچیده مانند فازهای توپولوژی ماده هستند.