شبيه‌سازيهاي انجام‌شده توسط اخترشناسان كانادايي به اين نتيجه رسيد كه سياره‌هاي منظومه هفت‌سياره‌اي سنگي، كه اخيراً كشف شده‌است، به دليل هماهنگي بالاي مدارها، به هم برخورد نمي‌كنند.
منظومه تراپيست١ كه در ماه فوريه رصد شد، بزرگترين منظومه سياره‌اي زمين‌مانند است كه تا به حال مشاهده شده‌است. سه عضو اين منظومه در منطقه حيات قرار دارند و احتمال وجود آب مايع در آنها بالاست.

پس از این كشف مهم بسياري از منجمان مشغول به تحقيق بر روي شرايط پايداري اين منظومه شده‌اند. به گفته دن تومايا، بژوهشگر مركز علوم فضايي دانشگاه تورنتو، نتایج شبيه‌سازي‌ها حکایت از آن دارد كه سيارات در زماني كمتر از يك ميليون سال دیگر با هم برخورد مي‌كنند.

مت روسو، از اعضای تیم تحقیقاتی تورنتو، به همراه جمعي از منجمان درباره مدار سيارات و نسبت زنجيره‌اي دوره‌ تناوب سیارات مجاور به نتايج جالبي دست يافتند. آن‌ها معتقدند که این الگو یک زنجیره رزونانسی است، به این معنی که تمام مدارها به ترتیب خاصی با هم هماهنگ شده‌اند؛ به طوری که به نظر می‌رسد با ریتم مشخصی، بدون برخورد با یکدیگر، به دور ستاره خود می‌رقصند. برای اینکه این زنجیره رزونانسی پایدار بماند لازم است این هفت مدار به طور دقیق با هم تنظیم شوند. با توجه به این معیار، از طریق شبیه‌سازی‌ها می‎توان نشان داد که این منظومه ناپایدار است.
تومایو به همراه همکارانش هم‌چنین تحقیقات زیادی بر روی نحوه تشکیل منظومه از دیسک گاز و غبار و چگونگی تحول آن تا به شکل امروزی، انجام داده‌اند. آن‌ها با استفاده از یک ابرخوشه شبیه‌‌سازی‌های متعددی از روند شکل‌گیری منظومه تراپیست کرده‌اند. در بیشتر این موارد منظومه تشکیل‌شده تا پنجاه میلیون سال پایدار می‌ماند.