از اولین نتایج آشکارسازی که به منظور جستجوی ذرات رسیده از جهان‌های موازی به ما طراحی شده است، رونمایی شد.

نمایی از قلب راکتور هسته‌ای ILL

برخی از نظریه‌های کوانتومی گرانش وجود ابعاد فراتر از مکان و زمان را پیش‌بینی می‌کنند. آن‌ها جهان ما را یک سطح چهار بعدی یا یک «شامه» (brane) در توده فضا-زمان با ابعاد بالاتر می‌دانند. این توده می‌تواند شامل شامه‌های چندگانه‌ای باشد که به وسیله‌ی فواصل معینی در ابعاد بالاتر از یکدیگر جدا شده‌اند.

شامه، هر جسم گسترش یافته‌ی فضایی با ابعاد صفر و یا بیشتر در نظریه‌ی ریسمان‌هاست.

فیزیک‌پیشگان تاکنون هیچ شواهد تجربی مبنی بر وجود سایر شامه‌ها نیافته‌اند. در سال 2010 پژوهشگرانی از بلژیک مدلی را پیشنهاد کردند که نشان می‌داد ذراتی که توسط سایر شامه‌ها به دام می‌افتند، می‌توانند از طریق تونل‌زنی کوانتومی به شامه مجاور راه پیدا کنند. آن‌ها معتقد بودند که پیمودن این مسیر برای نوترون‌ها آسانتر است، زیرا تونل‌زنی کوانتومی تحت تاثیر برهمکنش‌های الکترومغناطیسی تضعیف می‌گردد.

اکنون گروهی از پژوهشگران در بلژیک و فرانسه تصمیم به آزمودن این مدل گرفته‌اند. آن‌ها یک آشکارساز هلیومی را در چند متری راکتور هسته‌ای ILL قرار داده و سپس شروع به ثبت نوترون‌های رسیده از آن به آشکارساز نموده‌اند.

ایده بدین صورت است که نوترون‌های گسیل شده از راکتور می‌توانند در شامه ما در برهم‌نهی کوانتومی شرکت کنند. اغلب آن‌ها در شامه ما باقی می‌مانند اما کسر کوچکی از آن‌ها می‌تواند به شامه مجاور راه پیدا کند. چون با آب و حفاظ بتنی برهمکنش نموده و از راکتور می‌گریزند. اما از آن جایی که تابع موج آن‌ها هنوز به مقدار جزئی در شامه ما وجو دارد، می‌توانند دوباره در اثر برخورد با هسته‌های هلیم آشکارساز به شامه ما بازگردند.

آن‌ها در مدت زمان 5 روز توانستند رویداد‌های کوچک اما قابل توجهی را به ثبت برسانند و به این نتیجه رسیدند که احتمال رخداد چنین رویدادی یک در دو میلیارد است و این حدود 15000 بار از محدوده‌ی تعیین شده قبلی توسط پژوهشگران دقیق‌تر است.

حدود جدید دلالت بر آن داشت که فاصله بین شامه‌ها باید 87 برابر طول پلانک (1.6 x 10^-35) باشد.

این پژوهش می‌تواند راه ارزان‌قیمتی را برای آزمودن نظریه‌های ورای مدل استاندارد فیزیک ذرات باز کند.

منبع: Parallel-universe search focuses on neutrons