شواهدی مبنی بر وجود فرمیون‌های ویل توسط سه گروه مستقل از فیزیک‌پیشگان پیدا شده است.

بلور فوتونیکی حاوی فرمیون‌های ویل

گروهی از پژوهشگران از دانشگاه پرینستون شواهدی از فرمیون‌های ویل (Weyl fermions) را در قالب شبه‌ذرات در تالیم آرسناید (TaAs) یافته‌اند. در سال 2014 آن‌ها محاسباتی را منتشر کردند که بر مبنای آن TaAs باید دارای فرمیون‌های ویل باشد. سپس با روش‌هایی نظیر طیف‌سنجی و اشعه‌ی ایکس نشانه‌هایی از وجود فرمیون‌های ویل در قالب «مخروط ویل» و «گره‌های ویل» در آن یافته‌اند.

شبه‌ذرات (quasiparticles) حالت‌های الکترونی در شبکه‌ی بلوری و یا سایر سیستم‌ها هستند که از برخی جهات می‌توانند ذره در نظر گرفته شوند.

نتایج مشابهی در مورد TaAs توسط گروه مستقل دیگری از پژوهشگران در آکادمی علوم چین بدست آمده است. گروه دیگری از دانشگاه MIT و دانشگاه Zhejiang چین نیز شواهدی مبنی بر وجود فرمیون‌های ویل در نوعی کریستال فوتونی یافته‌اند. این بلور متشکل از صفحات پلاستیکی با ماتریسی از حفره‌هاست و در آن صفحات به گونه‌ای در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند که مسیرهای پیوسته در بلور برای جاری شدن امواج مایکرو ویو پدید می‌آورد.

پیش‌بینی وجود فرمیون‌های ویل به سال 1929 برمی‌گردد. این ذرات به واسطه‌ی طبیعت بدون جرمی که دارند بار الکتریکی را بسیار سریعتر از الکترون‌ها انتقال می‌دهند و بنابراین می‌توانند مدارهای الکترونیکی پر سرعتی را پدید آورند و در توسعه‌ی رایانه‌های کوانتومی کاربرد داشته باشند.

منبع: Weyl fermions are spotted at long last