ماده تاریک و جستجو برای کشف نشانه‌هایی حاکی از وجود آن یکی از چالش‌های مورد بحث در زمینه کیهان‌شناسی است. به تازگی گروهی از محققان ایتالیایی سیگنالی را مشابه با سیگنال‌های نسبت داده شده به این ماده یافته‌اند که بنا به نظر عده‌ای دیگر از محققان می‌تواند منشا دیگری وابسته به ترکیب حرکت زمین به دور خورشید و حرکت منظومه شمسی در کهکشان داشته باشد.

ماده تاریک، که وجودش برای توضیح مشاهده دینامیک کهکشان‌ها لازم است، تا به حال به صورت مجزا و مستقیم کشف نشده است. با این حال آزمایش DAMA/LIBRA یکی از چندین آزمایشِ در حال اجرا است که تعامل ذرات ماده تاریک را با مواد معمولی تحقیق می‌کند. این گروه ایتالیایی به تازگی مدولاسیونی با دوره یک ساله را در داده‌های خود گزارش داده‌اند که با سیگنالِ مرتبط با ماده تاریک در تطابق است. اگرچه، محاسبات جدیدی که در Physical Review Letters به چاپ رسیده حاکی از این است که چنین سیگنالی ممکن است ناشی از نوترون‌های تولید شده توسط نوترینو‌های خورشیدی و میو‌ن‌های جوی باشد.

گروه DAMA/LIBRA هم اکنون تحقیقات خود را بر روی اندازه‌گیری مودولاسیون‌های سالانه در شار ماده تاریک که توسط حرکت ترکیبی زمین به دور خورشید و منظومه شمسی در کهکشان ایجاد می‌شود تمرکز کرده‌اند. این محققان انحرافی را در داده‌هایشان مشاهده کرده‌اند که قله‌ای را در اواخر ماه می نشان می‌دهد که این موضوع در تطابق کامل با این فرضیه است که این سیگنال‌ها می‌تواند ناشی از ذرات ماده تاریکی باشد که از هاله ماده تاریک موجود در راه شیری نشات گرفته است. اما تفسیر DAMA/LIBRA از ماده تاریک نیاز به سطح مقطعی از تعامل ذرات و جرم دارد که توسط دیگر آزمایشات در زمینه ماده تاریک باید انجام شود. این موضوع جاناتان دیویس (Jonathan Davis) در دانشگاه دورهام بریتانیا را بر آن داشته تا توصیف جایگزینی را برای سیگنال DAMA/LIBRA ارائه دهد. محاسبات دیویس نشان می‌دهد که اثر ترکیبی نوترینو‌های خورشیدی و میون‌های جوی می‌توانند دلیل این سیگنال باشند.

شارش میون‌های جوی نشان داده که با دوره‌ای تقریبا برابر با چرخه فعالیت خورشیدی یعنی حدود یازده سال متغیر است. داده‌های دیگر DAMA/LIBRA در مدت زمانی بیشتر برای پیداکردن نشانه‌ای از چنین حالت دوره‌ای بسیار ضروری است.

مرجع: http://link.aps.org/doi/10.1103/PhysRevLett.113.081302

منبع: http://physics.aps.org/synopsis-for/10.1103/PhysRevLett.113.081302