در پژوهشی جدید، پو-وِن چانگ Po-Wen Chang از دانشگاه اوهایو و همکارانش پیشنهاد کرده اند که از انفجار ابرنواختری می توان به عنوان کاوشی جدید برای فهم فیزیکِ نوترینو استفاده کرد.

NASA-Goddard

نوترینوها به دلیل برهمکنش بسیار ضعیف، پس از انفجار ابرنواختری از منبع شارش آزاد کرده و به مشاهده­گر زمینی می رسند. تنها نمونه­ ی بررسی شده شار نوترینو از ابرنواخترها، به ابرنواختر SN1987A بر می گردد که زمان رسیدن شارِ نوترینو با مدل استاندارد ذرات سازگار بوده است.

اما فرض کنید که نوترینوها خود اندرکنش self interaction ناشناخته ای داشته باشند. در این صورت انتظار می رود که این شارشِ آزاد با تاخیر اتفاق بیافتد و در اطراف منبع ابرنواختری الگوی متفاوتی از توزیع نوترینو ایجاد کرده و با فاصله زمانی بیشتر به صورت آزاد شارش کنند. چانگ و همکارانش پیشنهاد کرده­ اند که از این ایده برای مقید کردن سطح مقطع برخود نوترینوها می توان استفاده کرد.

این پژوهش در مجله Physical review Letters چاپ شده است.

منبع خبر: وبگاه خبری APS

مقاله PRL