|
|
||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
|
پرسش و پاسخ این جلسه:
وسایل لازم:۱- شمع تولد ۲ عدد ۲- لوله پلاستیکی ۳- پایه نگهدارنده مناسب ۴- سوزن قفلی سوال: مطابق شکل به کمک لوله پلاستیکی و یک سوزن قفلی بازوی بدون اصطکاکی را به طور مناسبی برای تشکیل یک الاکلنگ روی پایه نگهدارنده بنا می‌کنیم. شمع‌ها را روی بازو به طور ی که الاکلنگ در تعادل باشد، سوار می‌کنیم. اکنون شمع‌ها را روشن می‌کنیم. چگونه حرکت الاکلنگ را توجیه می‌کنید؟ پاسخ: هنگامی که شمع‌ها را روشن می‌کنیم، شمع‌ها شروع به اشک ریختن می‌کنند. شمعی که سریعتر بچکد به دلیل گشتاور نیروی وزن به طرف بالا حرکت می‌کند. اکنون شمع مقابل می‌چکد و به سمت بالا حرکت می‌کند و شمع اول به پایین حرکت می‌کند. اکنون چنانچه اشک‌ها با یک دوره تناوب منظم و متناسب با نوسان الاکلنگ چکیده شوند، دامنه نوسان بیشتر و بیشتر می‌شود تا نهایتا به دلیل حرکت شعله در جریان هوا یکی از شمع‌ها خاموش شود. غالبا این شرایط ایده‌آل بدلیل نا همگنی شمع‌ها رخ نمی‌دهد و دوره‌ی چکیدن‌ها نامنظم می‌شود در این و ضعیت دامنه‌ی نوسانگر میرا می‌شود. این مثال به نوعی یک نوسانگر واداشته‌است.  خبرنشست این جلسه: جایزه‌ي نوبل شيمي 2012 دو دانشمند آمریکایی موفق به دریافت این جایزه شدند. دکتر لفکویتز از دانشگاه دوک و دکتر کوبیلکا از دانشگاه استنفورد به دلیل کشف و سال‌ها تحقیق بر روی «گیرنده‌های وابسته به پروتئین G» موفق به دریافت این جایزه شدند. گیرنده‌های وابسته به پروتئین G بخشی از قسمت‌های زنجیروار ارتباطات سلولی هستند. وقتی غذایی را می‌چشیم یا بویی را حس می‌کنیم و یا حتی در حال نگاه کردن به ستارگان آسمان هستیم، این گیرنده‌های وابسته به پروتئین G هستند که باعث ارتباط سلولی می‌شوند و باعث می‌شوند که حواس به درستی شروع به کار کنند. جالب این جا است که نزدیک به 60 درصد داروها از طریق همین گیرنده‌های وابسته به پروتئین G اثر می‌کنند! بنابراین، گیرنده‌های وابسته به پروتئین G که خود پروتئین هستند از نظر پزشکی نیز مورد توجه هستند. دلیل نام‌گذاري «گیرنده‌های وابسته به پروتئین G» این است که این پروتئین‌ها عامل انتقال پیام از خارج سلول به پروتئین‌هایی در داخل سلول به نام پروتئین‌های G هستند. بعد از این که پیام به پروتئین G انتقال پیدا می‌کند این پروتئین پیام را به جای دیگر از سلول انتقال می‌دهد. این پیام رسانی به صورت آبشاروار ادامه پیدا می‌کند تا بالاخر ه پیام به قسمتی از سلول می‌رسد که در آنجا باعث می‌شود سلول پاسخ مناسبی به این پیام بدهد. کشف این پروتئین‌ها به دلیل این که در غشاء سلولی قرار گرفته‌اند، مشکل بود. کشف این پروتئین‌ها که در دهه 60 یافتن آن ها به رؤیا شباهت داشت، در سال 1972 توسط دانشمند جوانی به نام لفکویتز به حقیقت پیوست. لفکویتز در آن سال‌ها به عنوان خدمت سربازی در مؤسسات سلامت آمریکا مشغول کار شد و پروژه‌ي او تلاش برای پیدا کردن اثری از این پروتئین‌ها بود. سرانجام با اتم‌های ید رادیواکتیو توانست ردی از این پروتئین‌ها پیدا کند و یافته‌های خود را در دو مجله معتبر Science و PNAS به چاپ رساند. در دهه‌ی 80 دکتر لفکویتز یک دکتر جوان به نام کوبیلکا را استخدام کرد، که در آن زمان هر دو علاقه‌مند به پیدا کردن ژن‌های مربوط به گیرنده‌ها بودند. آن ها با بررسی ژن مربوط به یک گیرنده، متوجه شدند که گیرنده شامل 7 رشته مارپیچ مانند و آب گریز است. و بالاخره در سال 2011 کوبیلکا همراه با گروه خود موفق شد با عکس برداری پرتو X ساختار یک گیرنده که در حالت فعال خود و متصل به یک پروتئین G بود را مشخص کند. www.nobelprize.org
شما می‌توانید پاسخ پرسشهای مطرح شده در هریک از جلسات باشگاه فیزیک اصفهان را به نشانی پست الکترونیکی
بفرستید. لطفاً در عنوان نامه خود به شماره جلسه باشگاه اشاره کنید.
|
|||||||||||||||||
isfclub19.pdf
|
صفحه اصلی فارسی | صفحه اصلی انگليسی اساسنامه انجمن | تاریخچه انجمن فعاليت ها | عضویت | اخبار تماس با ما | حمایت مالی تمام حقوق اين سايت محفوظ و متعلق به انجمن فیزیک ایران می‌باشد. |
||
| Webmaster : Ali Meschian : www.irandg.com | ||
|
