یک باریکه لیزر شدیدا کانونی شده می‌تواند درست مانند یک «انبرک نوری» (نامی که مخترع آن آرتور اشکین بر آن نهاد) اجسامی با ابعاد میکرومتر را به «تله» بیاندازد. ماهیت نیروی وارده بر جسم تحت تابش به عوامل متعددی وابسته است که
مهم‌ترین آنها اندازه و جنس جسم، طول موج و شکل جبهه موج باریکه لیزر است. می‌توان نشان داد که باریکه لیزر با مد عرضی گاوسی نیرویی فنرگونه به یک میکروکره دی الکتریک با ضریب شکست بیشتر از دنیای اطراف آن وارد کند. این مشخصه
انبرک نوری امکان «طیف‌سنجی نیرویی» بر روی نمونه‌های مختلف را درون محیط آبی مقدور می‌سازد به شرط آنکه ثابت فنر انبرک نوری از قبل تعیین شده باشد. معمولا این ثابت قبل از انجام آزمایش اصلی با یک روش درجه‌بندی تعیین می‌شود. اگرچه انبرک نوری تک باریکه معرفی شده در بالا اکثرا کاربردهای نیروسنجی آن را پوشش می‌دهد ولی با این حال اخیرا چند ابزار مشابه (با اندکی تغییر) معرفی شده است. به عنوان مثال نشان داده شده است که تغییر هدفمند جبهه موج باریکه لیزر می‌تواند
تعداد تله نوری را افزایش دهد. به کمک این روش ساخت یک شبکه کریستالی حاصل از چند صد تله نوری گزارش شده است.
انبرک نوری کاربردهای بسیار زیادی در حوزه علوم زیستی یافته است، به این دلیل که محدوده‌ی نیروهای قابل اعمال توسط آن تطابق خوبی با محدوده‌ی نیروهای حاکم در برهمکنش‌های درون سلولی و بین سلولی دارد. در این سخنرانی تعدادی از کاربردهای سلولی و مولکولی این وسیله را ارائه خواهم کرد. نشان خواهم داد چگونه انبرک نوری می‌تواند خواص مکانیکی ساختارهای زیستی نظیر مولکول‌های mRNA ،غشاء سلول، و حتی یک سلول کامل نظیر گلبول قرمز خون را اندازه بگیرد.