تلسکوپ فضایی هابل همچنان ما را شگفت زده می کند. در یکی از یافته های اخیر این تلسکوپ، گروه رصدی که نتایج خود را در مقاله نیچر منتشر کرده اند؛ موفق به مشاهده ستاره ای شده اند که «دورترین ستاره دیده شده» لقب گرفته است.

ایرِندِل Earendel ستاره ای است که در انتقال به سرخ 6.2 دیده شده است. این انتقال به سرخ که روش منجمان برای فاصله سنجی است، به این معنا است که ستاره در زمانی دیده شده است که کیهان تقریبا 7% از سن خود را داشته است.

پیکربندی مشاهده دورترین ستاره - منبع ویکیپدیا

اگر می خواهید مقایسه ای با مشاهدات قبلی داشته باشید. دورترین ستاره دیده شده پیش از این کشف، مربوط به ستاره ای بوده در انتقال به سرخ 1.5 که معادل 30% سن کیهان است.

اما منجمان چگونه توانسته اند با هابل این ستاره دور را آشکارسازی کنند؟

کلید حل مسئله در بزرگنمایی است که طبیعت برای ما فراهم آورده است. همگرایی گرانشی که پیش بینی نظریه نسبیت عام اینشتین است ابزاری است که به ما کمک می کند که دورتر و دورتر را در کیهان بکاویم. ایرِندِل به خاطر همگرایی گرانشی حاصل از یک خوشه کهکشانی که در راستای دید ما و ستاره بوده است، نور تقویت شده ای داشته است. به معنای دقیق تر این ستاره بر روی سوختیک همگرایی گرانشی قرار گرفته است.

این کشف به ما کمک خواهد کرده که درباره ستاره های اولیه اطلاعات جالبی به دست آوریم.

هیجان انگیز آن که به نظر می رسد این اتفاق همگرایی، حداقل برای چندین سال ادامه داشته باشد. از این رو انتظار داریم که جانشین هابل، جیمز وب نیز این ستاره را ببیند!

برای مطاله بیشتر می توانید به وبگاه های زیر مراجعه کنید.

وبگاه ناسا

وبگاه space

ویکی پدیا مربوط به ایرِندِل