در سال های اخیر مشاهداتی در کیهان شناسی به ثبت رسیده است، که نشان از عدم تطابق (یا تنش هایی) در مدل استاندارد دارد. اندازه گیری پارامتر هابل با استفاده از ابرنواختر های بسیار نزدیک وتابش زمینه کیهان با هم اختلاف دارند. از سوی دیگر کهکشان هایی پیدا شده اند که ماده تاریک ندارند... آیا معنی این مشاهدات، مشکل بزرگ برای کیهان شناسی است؟

Credit: Thanapol Sisrang Getty Images

وبلاگ ساینتیفیک امریکن در نوشته ای به بررسی کتاب اخیر یورن اکبرگ Bjørn Ekeberg به نام آزمایشات متافیزیکی که در مارچ سال جاری چاپ شده، پرداخته است.

در این نوشته که برگرفته از ایده های مطرح شده این فیلسوف علم است، نویسنده گذری به تاریخ فهم ما از کیهان داشته است. در این راستا درباره کیهان شناسی استدلال می شود که برداشت های ما از رصدها کم و بیش مبتنی بر مدل های نظری است که آن ها را با فرض سازگاری ریاضی بنا نهاده ایم. در نتیجه هر مشاهده جدید در پرتو نوری که این مدل ها بر قضیه می افکنند، تفسیر می شود. حال سوال این که مدلی که نود و پنج درصد آن ماده و انرژی تاریک است و شرایط اولیه آن با مدل تورمی داده می شود که فیزیک آن نیز کم و بیش ناشناخته است، آیا سنگ بنای خوبی برای تفسیر داده ها می باشد؟

در هر صورت، رصد های جدیدی که هر آن بر تعداد آن ها افزوده می شود شاید بتواند دریچه های جدیدی برای فهم کاستی های مدل استاندارد و فهم انبساط تند شونده کیهان و ماده گمشده ( یا تغییر نظریه نسبیت عام اینشتین) را در پی داشته باشد.

این نوشته را می توانید از وبگاه وبلاگ سایتیفیک امریکن بخوانید.