گروه دیگر از دانشگاه استنفورد به رهبری Zhi-Zun Shen از یک منبع نور همدوس خطی متعلق به آزمایشگاه شتابگر ملی SLAC استفاده کردند تا به بررسی برهمکنش بین الکترون‌ها و ارتعاش‌های اتمی در آهن سلناید بپردازند. آزمایش آنها شامل تابش نور فروسرخ لیزری بروی ماده بود، تا اینکه ارتعاش‌های اتمی را قبل از تابش پرتوهای ایکس برانگیخته کنند و در نهایت به کمک نتایج حاصل از تفرق اتمی به جایگاه اتم‌ها پی ببرند. در همان زمان آنها پالس‌های فوق کوتاه نور UV را به نمونه تاباندند، که این کارشان منجر به گسیل شدن تعدادی از الکترون‌ها به بیرون از ماده می‌شد. با تشخیص این الکترون‌ها به عنوان تابعی از زاویه گسیلشان و انرژی آنها، تیم موفق به مانیتور کردن ساختار نواری نمونه می‌شود. بر مبنای اندازه‌گیری‌ها، ارتعاش‌های شبکه اتمی، نوسانهایی را در ساختار الکترونی ماده القا می‌کند. به علاوه، این تیم دریافتند که قدرت جفت شدگی بین اتم‌ها و الکترون‌ها 10 مرتبه بزرگتر از  نتایج ناشی از محاسبات نظری است. این یافتۀ مهمی است چرا که برهمکنش بین ارتعاشهای اتمی و الکترون‌ها مکانیسم مسئول در خلق جفت‌های کوپری شناخته شده است. در حالی که به عقیده این تیم، اندازه گیری نمی‌تواند اثبات کند که قدرت برهمکنش مسئول ابررسانایی دمای بالا در برخی از مواد مبتنی بر آهن سلناید است، با این حال آنها معتقدند که این دیدگاه دریچه‌های مهمی را در برهمکنش‌های مختلف در خلق جفت‌های کوپری ارائه می‌دهد.

این یافته ها در دو مقاله متفاوت در مجله ساینس به چاپ رسیده است.