خفاش‌ها قادرند با استفاده از امواج فراصوتي در تاريكي مطلق حركت كنند و موجوداتي به كوچكی يك پشه را به دقت تشخيص داده و شكارش كنند. اين كار از طريق ارسال تماس‌هاي موجی، برخورد آن موج به اجسام و بازگشت آن به گوش خفاش انجام مي‌شود.

محققان مطمئن‌اند كه ريخت‌شناسی بينی و گوش خفاش است كه با تجزيه و تحليل موج بازگشتی، جهت و فاصله‌ی هدف را مشخص می‌نمايد، ولی راز اين دقت بالای این سیستم ردیابی هنوز بر آن‌ها پوشيده‌است.

رالف مولر و همكارانش از دانشگاه ويرجينياتک طی تحقیقاتی نشان داده‌اند كه جنبش‌های سريع بافت بينی و گوش در خفاش نعل‌اسبي به طور چشم‌گيری دقت يافتن مكان منبع سيگنال‌های دريافتی را بالا برده‌است. نتيجه‌ی این تحقيقات می‌تواند كمک زيادی در ساخت حس‌گرهای ردیاب  با دقت بالا بنمايد.

اين محققان با كمک مدل‌های كامپيوتری و ربات‌های چاپی ٣بعدی، در تلاشی رابطه‌ی بين سيگنال‌های مختلف دريافتی و تغيير شكل پره‎‌های بینی و قسمت خارجی گوش خفاش را به صورت كيفی تحليل كرده‌اند. به صورت خاص، در خفاش نعل‌اسبی، پره‌های بینی بين دو حالت باز و جمع‌شده و بافت خارجی گوش بين حالت سربالا و خميده نوسان مي‌كند. هم‌چنین این محققان با استفاده از شبیه‌سازی و آزمایش‌های مجازی تعداد جهت‌هایی را که بدون حرکت و تغییر شکل بینی وگوش قابل تشخیص است، با تعداد جهت‌هایی که با کمک حرکت آن‌ها قابل تشخیص است، مقایسه کرده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که با تغییر شکل بینی و گوش 100 تا 1000 برابر جهت تفکیک‌پذیر قابل تشخیص هستند.