ناحیه ای از هسته کهکشان که توسط پروژه OGLE  برای رویدادهای ریزهمگرایی گرانشی رصد می شود

سهراب راهوار استاد دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف در مقاله اخیر خود به این پرسش پرداخته است. پیشنهاد راهوار استفاده از اثر همگرایی گرانشی ضعیف (Gravitational Microlensing) به عنوان تلسکوپ های طبیعی است. طبق پیش بینی نظریه نسبیت عام اجرام در کیهان به صورت لنز گرانشی عمل می کنند و می توانند نور ستاره ها و یا هر منبع دیگری را تقویت کنند.

در حال حاضر سالانه بیش از 2000 نمونه رصدی از اثر ریز همگرایی گرانشی در جهت  هسته کهکشان رصد می شود. ایده درخشان راهوار چنین است " در صورتی که یکی از این ستاره های لنز شده داری سیاره ای قابل زیست با موجود هوشمند باشد. این تلسکوپ های طبیعی می توانند اطلاعات آن سیاره را تقویت شده به ما برسانند."

حال سوال این است که ما باید به دنبال چه سیگنالی از این سیاره باشیم. جواب این سوال در ایده طرح SETI وجود دارد. پروژه ستی پروژه جستجوگر موجودات هوشمند فرازمین   Search for extraterrestrial intelligenceاست که  به دنبال سیگنال های رادیویی آسمان را رصد می کند. ایده این مساحی ها این است که موجودات هوشمند مانند ما انسان ها اطلاعات را در باندهای فرکانسی باریک رادیویی (مانند رادیو، مخابرات، ...) قرار داده و منتقل می کنند. 

پیشنهاد سهراب راهوار  این چنین است که همگرایی گرانشی تلسکوپ کمکی پروژه SETI  خواهد بود. سیگنال های رادیویی موجودات هوشمند توسط تلسکوپ هایی که طبیعت در اختیار ما قرار داده شده تقویت شده و به ما خواهند رسید.

رصدهای آینده در طول موج رادیویی مانند  Square Kilometre Array  در حالت خوشبینانه معادله درک Drake equation (معادله ای که احتمال وجود موجود هوشمند را محاسبه می کند) می توانند نمونه ای از این سیارات را برای سیگنال معنادار رادیویی رصد کند و دریچه ای جدید برای فهم ما از کیهان بگشاید.

این مقاله در  The Astrophysical Journal    چاپ شده است.