محققان اندازه منطقه حائل کم مقاومتی را که ارگانیسم‌های میکروبی هنگام شنا در پوشش مخاطی معده ایجاد می‌کنند محاسبه کردند.

شناگران المپیک لباس‌های شنای مخصوصی می‌پوشند که نیروی چسبندگی را کم کند، بنابراین احتمالا به هلیکوباکتر پیلوری غبطه خواهند خورد: نوعی باکتری شکمی که با آزاد کردن مواد شیمیایی، مقاومت سیال پیرامونش را کاهش ‌می‌دهد. یک مطالعه‌ی نظری جدید از ترکیب معادلات پخش و تحرک استفاده کرده تا اندازه‌ی ناحیه‌ی شنای آسانی که ه. پیلوری ایجاد می‌کند را تعیین کند.  

ه. پیلوری که باعث زخم معده می‌شود، یکی از معدود ساختارهایی است که می‌تواند در محیط شدیداً اسیدی معده دوام بیاورد. زیرا از خود موادی شیمیایی ترشح می‌کند که اسید نواحی دور و برش  را خنثی می‌کند. محققان به تازگی دریافته‌اند که این ناحیه‌ی حائل شیمیایی به علاوه کمک می‌کند که ارگانیسم‌ درون پوشش مخاطی ژل-مانند معده شنا کند. با خنثی شدن اسید، چسبندگی و کشسانی مخاط کمتر می‌شود.

یک عامل مهم در توصیف رفتار ه. پیلوری اندازه‌ی ناحیه‌ی حائل است که باید اندازه‌گیری شود. سید میرباقری و هنری فو Henry Fu از دانشگاه نِوادا، رنو، ه. پیلوری را صفحه‌ا‌ی جنبنده درون بسته‌ای از سیال عادی (نیوتنی) در نظر گرفتند که با یک ژل سفت احاطه شده است. آن‌ها نشان دادند که سرعت حرکت میکروب به اندازه‌ی بسته بستگی دارد. در تحلیل دوم، آن‌ها پخش شدن ماده‌ی خنثی کننده را در حین حرکت ه. پیلوری مدل سازی کردند. پژوهشگران متوجه شدند که برای سازگاری دو مدل، لازم است اندازه‌ی بسته در حدود 40 میکرومتر باشد که بسیار بزرگتر از سلول باکتری است. ممکن است بتوان این روش مدل سازی را به سایر ارگانیسم‌ها (مانند E. coli) که به نفع حرکت خود روی محیط اطرافشان اثر می‌گذارند اعمال کرد.

این تحقیق در Physical Review Letters به چاپ رسیده است.

منبع