) دقیقاً مخالف این حالت را برای مخلوط سوسپانسیونی شامل دو سایز از ذرات دریافتند. به گفته آندریا فُرتینی نتیجه‌ای که ما دریافتیم نه قابل پیش بینی بود و نه توقعش را داشتیم، بطوری که ما چندین ماه به بازنگری نتایج مشغول بودیم."

پژوهشگران از شبیه سازی کامپیوتری و آزمایش تجربی به روی کلوئیدهای آبی با دو اندازه کروی متفاوت کمک گرفتند. در قسمت شبیه سازی، فُرتینی (Fortini) ،سوسپانسیونی شامل ذرات کوچک و بزرگ با اندازه و تعداد نسبی متفاوت را مدل نمود. با بخار شدن آب، کره‌های کوچکتر به بالا و کره‌های بزرگتر به پایین حرکت می‌کردند. به گفته فُرتینی "شبیه سازی ما مستقل از مقیاس بود، که می‌تواند به همه ذرات در گستره کلوئیدی و با هر مقیاسی اعمال شود." این اثر برای ذرات با اندازه نسبی 2:1 تا 14:1، در حالی که تعداد ذرات کوچکتر از تعداد ذارت بزرگتر متجاوز از 200 باشد رخ خواهد داد. حتی در این چیدمان، چندی از ذرات بزرگتر بدلیل کشش سطحی همچنان در نزدیکی سطح حضور داشتند. این تیم بطور تجربی این اثر را با ذرات اکریلیک معلق در آب با قطرهای 385 و 55 نانومتر تحقیق نمود. آنها کره‌های بزرگتر را با رنگ دانه فلوئورسنت قرمز برچسب زدند. آنها بعد از خشک شدن ذرات، تعداد نسبی ذرات بزرگ به کوچک در سراسر لایه را از طریق سنجش شدت رنگ آنها وزن کردند. یک بار دیگر آنها دریافتند که چیدمان لایه‌ای، برای نسبتهای ریز به درشت بالاتر از 200، بطور خود بخودی رخ می‌دهد.محققان در راستای توضیح یافته‌های خود از تصویر هر ذره به عنوان بادبان یک کشتی که یک نیروی رو به عقب را تجربه می‌کند، استفاده کردند. از آنجایی که در مجاورت هوا-سطح ذرات بیشتری نسبت به قسمتهای زیرین وجود دارند، بنابراین نیروی خالص رو به پایین است. با در نظر گرفتن این اثر و سایر جزئیات، پژوهشگران به این نیتجه رسیدند که سرعت رو به پایین یک ذره متناسب با مربع قطرش است. همانطور که به گفته فُرتینی " ذرات بزرگتر، جریان باد بیشتری را به دام می‌اندازند." و از آنجایی که نسبت اندازه ذرات در آزمایش، 7:1 بود، ذرات بزرگتر در حدود 50 برابر سریعتر از ذرات کوچکتر به پایین حرکت می‌کردند.